Wystawa archeologiczna przedstawia historię osadnictwa na terenie Podkarpacia od pierwszych śladów działalności człowieka z okresu paleolitu po późne średniowiecze. Bogaty zbiór narzędzi, broni, ceramiki i innych przedmiotów codziennego użytku uzupełnia sugestywna oprawa plastyczna.
Pierwsza część ekspozycji, znajdująca się w piwnicach kamienicy „Zgoda”, prezentuje rozwój osadnictwa pradziejowego w regionie od chwili pojawienia się tu ludzi około 20 000 lat temu. Oprócz wytworzonych przez człowieka narzędzi kamiennych i krzemiennych, takich jak groty strzał łowców reniferów, najstarszymi zabytkami są szczątki fauny plejstoceńskiej: żuchwa słonia stepowego oraz zęby i kości mamutów. Zabytki z młodszej epoki kamienia reprezentowane są przez siekiery krzemienne i topory kamienne. Wyjątkowym eksponatem jest eneolityczny topór miedziany pochodzenia zakarpackiego. Zbiór ten uzupełniają żarna kamienne, przęśliki i fragmenty glinianych naczyń.
Epoka brązu, charakteryzująca się bogatym osadnictwem, reprezentowana jest przez różnorodny materiał pozyskany w trakcie badań archeologicznych cmentarzysk oraz osad, między innymi kultury Otomani-Füzesabony, której stanowiska odkryto w Kotlinie Jasielsko-Krośnieńskiej, takie jak grodziska w Trzcinicy i Brzezówce, osady w Jaśle, Korczynie i okolicach Sanoka. Kulturę tę reprezentują charakterystyczne naczynia gliniane, ozdoby, narzędzia i broń wykonane z brązu. W późniejszych fazach tej epoki pojawia się w regionie osadnictwo kultur pilińskiej i Gáva. Związane z nim zabytki pochodzą między innymi z cmentarzyska w Wietrznie czy osad w Nienaszowie i Korczynie, reprezentują je wyroby brązowe: ozdoby, narzędzia, broń. Ewenementem na skalę europejską jest skarb ozdób brązowych z wczesnej epoki żelaza (300 obiektów), odkryty w Hłomczy koło Sanoka.
W epoce żelaza w regionie powstają osady plemion celtyckich. Śladami ich pobytu na naszych terenach są charakterystyczne zabytki: specyficzna ceramika naczyniowa z domieszką grafitu, ozdoby takie jak: szklane bransolety, paciorki z wyobrażeniem twarzy, żelazne zapinki.
Okres wpływów rzymskich reprezentują zabytki związane z kulturą przeworską, wśród których znajdują się fragmenty naczyń glinianych formowanych ręcznie, jak i przy pomocy koła garncarskiego, przęśliki gliniane, figurki antropomorficzne, groty broni drzewcowej, paciorki szklane i bursztynowe. Do zabytków napływających z terenów Cesarstwa Rzymskiego zaliczyć należy zbiór monet pochodzących z okresu od I do VI wieku.
Okres słowiański reprezentują przedmioty codziennego użytku: naczynia gliniane lepione ręcznie i toczone na kole, przedmioty żelazne: klucze, sprzączki, noże. Wyeksponowano ponadto zabytki o charakterze militarnym, znalezione w obrębie wczesnosłowiańskich grodzisk: topory, groty włóczni i strzał, ostrogi.
Druga część ekspozycji przedstawia dzieje Królewskiego Miasta Krosna, jego początki oraz prężny rozwój w wiekach średnich i w czasach renesansu, kiedy nazywane było parva Cracovia („mały Kraków”).
Wystawa została zorganizowana wokół odsłoniętych reliktów muru obronnego z basztą, wzniesionego w XIV wieku za panowania założyciela miasta, króla Kazimierza Wielkiego. Do dziś zachował się fragment muru o długości 25 m, szerokości do 2 m i wysokości prawie 3 m. Zgromadzono tu eksponaty pochodzące z badań archeologicznych prowadzonych na terenie miasta, głównie na krośnieńskim Rynku, w tym elementy kamieniarki, rzeźby kamienne, kafle oraz zespół zabytków odkrytych w latrynach przy krośnieńskim rynku: naczynia gliniane, unikalne kopyta szewskie, wyroby drewniane, fragmenty naczyń szklanych, wyroby skórzane. Jest wśród nich wiele bezcennych, często unikatowych zabytków, wytworów lokalnego rzemiosła, jak i importów z terenu Czech i Niemiec. Niektóre z nich akcentują wielkie znaczenie handlu w rozwoju miasta (m.in. plomby tekstylne).
Uzupełnienie ekspozycji stanowią dawne widoki miasta oraz fotografie odsłoniętych w trakcie badań archeologicznych budowli kamiennych: gotyckiej wieży wójtowskiej i renesansowego ratusza. Prezentujemy również urządzenia drewnianej infrastruktury miejskiej: fragmenty kanałów ściekowych, wodociągów, podstaw straganów kupieckich. W tej części ekspozycji można również obejrzeć naturalnej wielkości rekonstrukcje: średniowiecznego straganu oraz latryny.
Skarb ozdób brązowych z Hłomczy
Przedmioty wchodzące w skład skarbu znaleziono na terenie osady w miejscowości Hłomcza na głębokości 20 – 30 cm pod powierzchnią ziemi. Główna jego cześć znajdowała się w naczyniu glinianym, ręcznie lepionym, zdobionym na załomie skośnie rytymi kreseczkami. Znajdowało się w nim 300 ozdób i ich fragmentów oraz 14 paciorków z pasty szklanej. Spośród ozdób wymienić należy bransolety, skręty z druty i taśmy, pierścienie, zawieszki, kolczyki, guzy i paciorki, przy czym część z nich połączona ze sobą tworzyła charakterystyczne zabytki typowe dla zdobnictwa wczesnej epoki żelaza.
Przedmioty tworzące skarb to w większości złom brązowy, ale wiele z nich nosi ślady długotrwałego użytkowania. Najprawdopodobniej został on zdeponowany we wczesnej epoce żelaza. Ze względu na brak analogii do większości wyrobów brązowych ze skarbu należy przyjąć, iż stanowią one produkt miejscowego wytwórcy.
Skarb ozdób brązowych z Hłomczy