Opis
Książka stanowi próbę uporządkowania skomplikowanego obrazu źródeł z początku epoki brązu z różnych części Zachodnich Karpat i ich lessowego przedpola. Uwzględnione różnice typologiczne i stylistyczne ceramiki, wyniki datowań radiowęglowych, wnioski z zakresu krzemieniarstwa i geografii osadniczej umożliwiły zaproponowanie nowych jednostek podziału materialnych pozostałości osadnictwa grup kultury mierzanowickiej w południowej części dorzecza górnej Wisły.
Koncepcja niniejszej publikacji zarysowała się kilkanaście lat temu, gdy zwiększyła się ilości źródeł do studiów nad wczesnym i starszym okresem epoki brązu w Zachodnich Karpatach, a także na ich północnym przedpolu. Coraz wyraźniej widoczne stawały się różnice typologiczne i technologiczne w materiale wczesnobrązowym z karpackiej części dorzecza Wisły. Na podjęcie tematu wpływ miała nowa taksonomia kultury mierzanowickiej, zaproponowana w 1997 roku przez Sławomira Kadrowa i Jana Machnika, trudna do zastosowania na gruncie karpackim. Sytuację komplikowała niejasna sytuacja źródłoznawcza w przypadku coraz liczniejszych episznurowych materiałów z północnej Słowacji, a także wyniki wieloletnich prac wykopaliskowych Jana Gancarskiego w Trzcinicy koło Jasła, które ukazały dynamikę kultury Otomani-Füzesabony na terytorium polskich Karpat i odsłoniły relikty fortyfikacji kultury mierzanowickiej w Trzcinicy.