W trakcie badań archeologicznych przeprowadzonych w obrębie krośnieńskiego obszaru staromiejskiego odkryto bardzo dużą ilość zabytków skórzanych. Wśród nich największą ilość stanowią fragmenty butów. Najczęściej odkrywane są podeszwy różnych rozmiarów, w tym dziecięcych oraz fragmenty przyszw. Niekiedy znajdujemy także elementy mocujące w postaci rzemieni czy też lamówki bądź zapiętki. Niektóre z nich zachowane były na tyle dobrze, aby umożliwić rekonstrukcję.Zrekonstruowane egzemplarze pochodzą z badań latryn krośnieńskich. W większości do latryn trafiały buty wyróżniające się maksymalnym stopniem ich zużycia, silnie rozciągnięte, z licznymi przetarciami i rozdarciami. Widoczne są na nich liczne ślady naprawiania w postaci otworów po szwach. Sposób w jaki wykonywano obuwie w średniowieczu niewiele różnił się od czasów nowożytnych. Używano różnych gatunków skór, nawet w obrębie jednego buta, choć najczęściej była to skóra bydlęca a także kozia i owcza. Części butów zszywano za pomocą dratwy. Obuwie było wieloczęściowe. Podstawowymi jego elementami były część wierzchnia (przyszwa) i spodnia (podeszwa) wykrawane oddzielnie. Elementy nakładano na kopyto szewskie, przy czym podeszwę mocowano gwoździami do podeszwy kopyta jako pierwszą, a następnie doszywano kolejne części. Lamówki wzmacniały krawędzie elementów obuwia, a trójkątne zapiętki wszywane na wysokości pięty zapobiegały jej zniszczeniu.